Tibetli Budistlerin bir geleneği olarak kum mandala; sahip olunanın geçici olduğunu ve onlara fazla bağlanılmaması gerektiğini anlatmak için yapılır. Öncelikle doğadan taşlardan renkli kumlar elde edilir. Haftalarca verilen uğraş sonucu mandala çark şeklinde süpürülerek yok edilir, doğadan elde edilen tekrar doğaya döndürülür.
Kum mandala çizilirken bir merkez nokta belirlenerek daire ile çevrelenip ilerlenir. Daire halindeki çemberlerde kusursuz simetrilikte şekiller kullanılır.
Mandalalar evrenin bir yansıması olduğunu ve çevreyi iyileştirdiği söyleniyor.
Çizim müzik eşliğinde tören gibi yapılır. Chak-purse adı verilen metal hunilerle renkli kumlar dökülerek mandala doldurulur. Günde ortalama 8 saat çalışılır.
Uzun saatlerce çalışma sonucu oluşan mandala yine bir törenle dağıtılır yani imha edilir. Amaç hayatın geçiciliğini vurgulamaktır. Kum mandalanın tamamlanması haftalar hatta aylar sürerken dağıtılması çok kısa sürede tamamlanmaktadır. Her renk bir anlam taşımaktadır.
Kırmızı: Güç, enerji ve tutku
Pembe: Sevgi
Turuncu: Öz farkındalık ve yaratıcılık
Sarı: Öğrenme, bilgelik, kahkaha
Mavi: Barış ve duygusal sağlık
Yeşil: Doğaya sevgi ve saygı, fiziksel sağlık
Mor: Ruhanilik
Beyaz: Odaklanmak
Siyah: Bireysellik ve derin düşünce
Geçici olan dünya hayatı değil, dünyevi zevklerin ve onlara bağımlılığın kendisidir.
Dilara Uysal